Köyünde onu herkes öldü bilmektedir.
Çanakkale’den Havran’daki köyüne kadar 145 kilometreyi 13 günde yayan yürür.

Geldiğinde evine giremez. Çünkü 9 yılda belki karısı, yeniden evlenmiş olabilir. Akşamdan geldiği evini sabaha kadar göz hapsine alır. Sabah koyunları çıkarmak için gelen bir akrabası ile karşılaşır.
Tamamı burada

Doğanın kanunu böyle…Belli yaşa geldiğimiz zaman arka arkaya anne, baba veya bir başka yakınımızı kaybediyoruz. Ölüm, zaman zaman çok ani yakalıyor, zaman zaman ise uzun ve yorucu bir hastalığın veya sürecin ardından ortaya çıkıyor.

Bizler, bu süreçte büyüklerimizin yakınında isek şartlar elverdiğince, gücümüz yettiğince, elimizden geldiği kadar görevlerimizin bir kısmını yerine getirmeye çalışıyoruz. Bu arada zorlanıyoruz, üzülüyoruz, destek arıyoruz. Yanlarında olamıyorsak durum daha da kötü… Çünkü işin içine görevini yerine getirememenin üzüntüsü, sıkıntısı ve vicdan azabı da giriyor.